Pamiętam, gdy jeszcze byłem młody to dowiedziałem się, że u mnie w mieście otworzono pierwszą kafejkę internetową. Nie interesowałem się wtedy mocno nowinkami technicznymi, ale jakoś wiedziałem, że muszę sprawdzić czym jest ten Internet.
Jakiś czas temu znajoma namówiła mnie, żebym zgłosił się do konkursu „Laury Magellana”. Za bardzo nie wiedziałem co to jest, ale wpisałem w Google i dostałem informacje.: Laury Magellana to coroczny konkurs nagradzający ludzi, którzy – podobnie jak Magellan – łącząc wizję i wyobraźnię z wytrwałością i talentem zarządczym, osiągają wybitne efekty i zmieniają świat.
Siedzisz sobie pięknie przy biurku. Twoja lewa ręka podpiera głowę, całe ciało jest w bezruchu, oczy skierowane prosto w monitor. Jedyny ruch, jaki wykonujesz, to ruch palca wskazującego prawej reki, którym kręcisz rolkę w myszce, aby obejrzeć kolejnego Kwejka…
Można mówić, że życie jest piękne, a jednocześnie dodać wiele innych słów je określających – ciężkie, trudne, skomplikowane. I tak jest. Mamy ogromne możliwości i szanse, możemy zrobić w zasadzie, co tylko chcemy, ale często w trakcie robienia tego coś nie wychodzi.
Dzisiejszy wpis to niejako kontynuacja tekstu, który napisałem kiedyś, a który odbił się dość szerokim echem. Chodzi o post pt. „Prywatna rewolucja”, czyli jak zacząć wprowadzać zmiany w swoim życiu samemu, bez patrzenia na innych. Wiecie o co chodzi – nie raz powtarzamy, że chcielibyśmy zacząć jeździć stopem, biegać, podróżować itp., ale nie mamy z kim.
Podróże to piękna sprawa. Uczą, rozwijają, pozwalają oderwać się od codzienności i poczuć się jak Indiana Jones. Niestety, nie wszyscy mogą sobie pozwolić na jeżdżenie non stop, bo a to pieniędzy nie ma, a to czasu brak, a to praca, dziecko, żona, kochanka...
Codziennie spotykamy się z ludźmi, rozmawiamy z nimi i - chcąc nie chcąc - jesteśmy skazani na współpracę z nimi. No choć nie wiem co byś robił, to nie jesteś w stanie odciąć się od wszystkich. Myślę, że jedną z najważniejszych umiejętności jest właśnie sztuka radzenia sobie z innymi.
Co roku piszę podsumowanie swojego roku i plany na następny. Oceniam, co było fajne, a co słabe. Zegar tyka, czas umyka i kolejny rok za nami. Przyszedł więc czas na małe przemyślenia z ostatnich miesięcy.
Temat poruszany od kilku lat. Nadeszła wielka chwila i wielki dzień – dzień końca świata. O teorii powstało wiele filmów, dokumentów, sklepy maja świetny temat do kampanii promocyjnych, u mnie w Ostrowcu powstała nawet wielka dziura, która jest wejściem do piekieł. Od jakiegoś czasu kilku wariatów przekonuje mnie, że tym razem naprawdę do tego dojdzie.